Rasa Kot Manx powstała na wyspie Man (leży pomiędzy Anglią a Irlandią), najprawdopodobniej w wyniku przypadkowej mutacji genetycznej. O powstaniu rasy istnieje wiele opowieści. Jedna mówi, że „praprzodek” Manxa był czymś zajęty, gdy biblijny Noe zapraszał zwierzęta na Arkę. Kot zorientował się dopiero w ostatniej chwili i gdy pośpiesznie wbiegł na pokład Noe przez nieuwagę przyciął mu wrotami ogon. Jego potomkowie rodzili się więc bez ogona.
Inna legenda mówi, że na zatopionym galeonie w XVI w. znajdowały się czarne bezogoniaste koty, które dopłyneły do Wyspy Man i tam się rozmnażały. To wszystko bajkowe legendy.
Rasa Manx powstała jako naturalna mutacja na wyspie choć legendy utrzymują , że koty te zostały wprowadzone przez morze. Są potomkami kontynentalnymi lecz ich pochodzenie nie jest jasne. Tak właściwie wszystkie koty domowe, w tym brytyjskie, irlandzkie populacje ostatecznie pochodzą od dzikiego kota afrykańskiego (F. silvestris lybica), a nie z europejskiej rodziny Wildcats (wcześniej s . silvestris).
W języku wyspiarzy jego nazwa brzmi Kayt Manninagh dosłownie kot Mann. Manx do końca XVIII pisano Manks. Istnieje wiele ludowych bajek o kocie Manx, wszystkie z nich stosunkowo niedawnego pochodzenia i skupiają się wyłącznie na braku ogona. To pozbawione religijnych, filozoficznych lub mitycznych aspektów legendy tworzone w tradycyjnym irlandzko – nordyckim folklorze rodzimej kultury Manx.
Dominującą cechą Manxa jest wynikły ze spontanicznej mutacji genu krótki ogon. Koty stały się powszechne na wyspie ze względu na ograniczoną różnorodność genetyczną populacji wszystkich kotów.
Chatrakterystyka rasy
Średniej wielkości, masywne koty, mocny szkielet, łapy przednie krótsze od tylnych przez to zwierzę przybiera pozycję nieco podobną do królika. Mogą być krótko lub długowłose. Waga 4,5-5,5 kg, samice są nieco mniejsze. Cechą charakterystyczną tej rasy jest brak ogona. U niektórych osobników pojawia się ogon szczątkowy, nie dłuższy niż 3 cm.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz